Sonra birden bir bütün olmaya karar verdiler. Her şeyi paylaşacaklardı. Ama ruh katmak gerekti.

Çünkü her şey insanda madden bulunan şeyler olamazdı. İnsanın her şeyi içiydi, ruhuydu, canıydı, hissettiğiydi, benimsediğiydi, O'ydu. insanın kendiydi her şeyi işte. Nasıl denir ki...


Bir insanın madden her şeye sahip olması onun her şeyi olduğu anlamına gelmezdi. Bir şeyleri eksik demekti işte, huzur vericili, yarınını düşünmesini sağlayıcılı, hissedicili şeyler işte. Hisler sanırım onlar. İşte onları paylaşmak demek her şeyi paylaşmaktı.


Ve yağmur yağsaydı o günlerde, arınsaydı insanlar... Tekrar dolsalardı kendi benlikleriyle yeni biri gibi, ama eski bir çantayı değerlendirmek gibi hani. Daha değerli hale getirmek için çabalayış belki.

İstesek olur muydu?
Olsundu.
Olsaydı ya.
Tam da bu ara.
Buralarda.



...