Yola çıkmışlardı. Beraber yürüyorlardı. Başta karar veremediler el ele yürüyüp yürümeme konusunda. Sadece aynı otobüs güzergahını mı paylaşacaklar yoksa aynı yere de mi varacaklardı.
Yolda karar vermek üzere yola çıktılar.
Sonra baktılar yan yana oturmak istiyorlardı, aynı yere varmak üzere. oturdular da..
Ama karar veremediler bir türlü. 'Cam kenarında kim oturacaktı?'. 'O eşsiz gökyüzünü kim seyredecekti?'
Atıştılar durdular.
Sonra bir baktılar koridor tarafından da insanlar vardı. Birileriyle iletişmek söz konusuydu. 'Peki kim koridora oturacak ve insanlarla da olacaktı?'. Aynı zamanda gökyüzünden de vazgeçmekti bu. Ve aynı zamanda yanındakiyle daha az vakit geçirmekti.
Karar veremediler bir türlü ne yapacaklarına.. Ne yapsınlardı?
Yolculuk devam ediyordu. Kararsızlardı. Kararsız kalacaklardı.

Beceremediler bir türlü beraber gökyüzüne bakmayı, beraber insanlarla vakit geçirmeyi de tabi..
Yaparlar mıydı?
Yapsalardı ya..

...

Başlangıç neresiydi ya da bitiş?

Kim bilebilirdi..

Kocaman bir hiç.


...

...

Dudaklarım kuru. Susamışım:

Belki çaresizliğe..

Neden mi? Susuşlardan.

Belki ordan belki  burdan.

Hani diyor ya;

"Ağır kapı, aksak lisan, kelimeler yetmiyor"

Öyledir belki.

Susuş dediğim kelimelerin yetmediğidir.

Hangi meydan, hangi sokak buluşturur bizi?

Hangi yalan, hangi yasak karşılar bizi?

-Peki ya sen Baldudak?


..

Dinleyin bu şarkıyı ara  sıra.

Hayat o kadar zor mu? atılır mıyız oyundan benzemezsek onlara?

Bahane mi lazım? Mazeretimiz mi kalmamış?

Çok ayıp olmuş..

..

          
 Hani seviyorum ya bir kar tanesini.İşte öyle bir kar tanesi aldım bugün.

Kondurdum hayat damarımın yakınlarına.

Hayatımdaki değerli insanlardandı; 

yanımda olamayacakları bir doğum günü için.

Hayatımda diğer değerli insanlar da;

9 katlı hastahaneyi fethettiler benim için.

Nasıl mı? Su içirdiler, kahve içirdiler, kanımı ordan oraya taşıdılar.. 

Yürüttüler.

Her şey çişim gelsin diyeydi.

 Çişim gelsin.

Böyle bir şey hayat, yarenlerini seçmek gerek.

Yaraya Yaren.. Sonsuz teşekkürler o Yarenlerin hepsine..


-İşte Öyle Bir Şey-


.

ne zaman omlet yesem.. zaten aklımdayken iyice kazınırsın zihnime.

kalıcılaşmak mıdır bu?

kalıcı kılınmak?

kalıcı kılan bir şeylerin olması?

evet sanırım oldu.
kalıcı kılan bir şeyler var işte,
ne güzel şey.

bir kez daha kazınıyorsun.

hadi omlet yapmaya Baldudak..


.

Kıymık ile Baldudak okur musun? dedim.
Okumam, ben okumam, dedi.

'Okurum' deseydi keşke Baldudak..

...

Hani bu sınav dönemi ya.. yalnız kalır insan kendiyle böyle anlarda. yağmurlar da başlar.
Ya da çok güzeldir hava. ama yine de yalnızdır insan. başkaları gezebilirken sele serpe, kalırsın köşende.

Bakmalar gelir o an aklına, en sevdiğin bakmalar.
Belki de bakmayı sevdiğin bakmalar.
Biter ya gün, hafızandadır sadece o bakmalar.
Koklarsın o bakmaları, iliklerine kadar hissetmek istersin.
Durdurursun kendi bakmalarını..
Karanlıktır her yer,
Çünkü yoktur bir yol gösterenin.
Yalnızsındır o günlerde.
Yalnız bırakılırsın
Ve bakmalar zihninde.